РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Крушына
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Туга па вясьне
Туга ўсплывае па вясьне
I маё сэрца голкай коле.
Я цьвет Палесься бачу ў сьне,
Сьпяваю вёску, лес і поле.
 
Даўней цікаўным хлапчуком
Я забіраўся ў гушчу хвояў.
Там размаўляў з баравіком,
Над мухаморам жарты строіў.
 
– Шчасьлівы грыб, – казаў яму, –
Ня квапяцца сьлімак і заяц.
I я таксама не вазьму
Чырвоны зманлівы акраец.
 
Малога цешылі грыбы –
Грузды, лісічкі, сыравежкі...
Ня знаў я горкае журбы,
Праз поле ў лес гукалі сьцежкі.
 
А сёньня... Тыя сьцежкі ў сьне.
Далёкі водгук чую дзесьці.
Туга па згінутай вясьне
Мне пачынае сэрца гнесьці.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.